Zondag 25 oktober is het de Dag van de Stilte. Een dag om stil te staan bij stilte, stil te zijn, stil te ervaren. Ik houd van de stilte, al een hele tijd. Ik vind het mooi, dat er een dag is uitgeroepen als Dag van de Stilte. Doe jij wel eens iets in stilte?
Ik probeer 1 keer per week in stilte te mediteren. Meestal lukt me dat. Ik doe dat samen met iemand anders en dat helpt. Een stiltemeditatie ervaar ik als fijn. Het is gewoon in stilte zijn; geen muziek, geen stem die je helpt. Helemaal niets. Gewoon stilte.
Kakofonie
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het ook best moeilijk kan zijn. In stilte hoor ik soms zo akelig duidelijk mijn brein hardop praten. Het klinkt als een kakofonie van allerlei indrukken welke het hoofd, mijn brein, op die dag opdeed. Plannen die er nog zijn, gedachten over iets, een mening over dit of over dat. Regelmatig is het een drukte van jewelste.
Ik realiseer me dat het vaak de hele dag door zo gaat, met het brein. Bezig met van alles en nog wat, springend van het een naar het ander, telkens is er wel weer iets dat de aandacht trekt van het brein. De telefoon, een bericht op de computer, de deurbel die gaat, een gesprek dat je opvangt op de sportschool, in de supermarkt of onderweg in de trein of de auto. Er is altijd genoeg afleiding.
Wolkenlucht
In de stilte doet niets een beroep op mijn brein. Deze hoeft even niets te vinden van iets. Reageren is niet nodig, noch luisteren. Er is alleen stilte. Geen afleiding! En jee, mijn brein heeft daar moeite mee. Moeite met niet- bezig- gehouden- worden.
Rust
Toch oefen ik en gun ik mezelf die absolute stilte. In mijn stilte ontstaan er vaak de beste inzichten en krijg ik oog voor de dingen die er echt toe doen. In stilte, tijdens mijn meditaties, laat ik het wuiven en wapperen maar vooral het aandacht trekken van het brein langzaamaan tot rust komen, totdat het wuiven en wapperen kalmeert. Dat duurt – ik ben heel eerlijk -, vaak wel een tijdje. De eerste keer dacht ik zelfs dat ik niet bij machte was om het vol te houden. Maar oefening baart kunst en de aanhouder wint. Het lukt me. Ergens tussen een half uur en een uur stilte komt mijn brein tot rust. Geeft het toe aan het even ‘werkeloos’ zijn.
Ik merk dat ik in-stilte- zijn heel fijn vind. Er komen kost me moeite, maar er eenmaal zijn geeft rust. Meestal weten ik en mijn brein pas achteraf hoe heerlijk ontspannen het is. Er ontstaat letterlijk ruimte. Voor nieuwe dingen in welke vorm dan ook; creaties, inzichten, belangrijke wensen. Puurder dan daarvoor, dichter bij mezelf.
Ik voel me erna altijd tevreden, rustig en gelukkig. Een fijn en stil gevoel. Wat een rijkdom!
Zondag 25 oktober
De Dag van de Stilte. Wat ga jij in stilte doen? De Dag van de Stilte is een perfecte dag om in stilte te schrijven, te schilderen, te mediteren of te wandelen. Er is zelfs een website met allerlei mogelijke activiteiten. Heb jij zin om te schrijven, te schilderen of misschien wel te wandelen? Ik ben nieuwsgierig. Zelf rijd ik die dag op de Franse snelweg, onderweg naar familie. De stilte zoek ik een paar dagen later op in een boeddhistisch klooster. Een fijn vooruitzicht.
Maar stilte is er gelukkig altijd. Lijkt het jou wat om binnenkort eens een stiltemoment te creëren? In stilte schrijven bijvoorbeeld of wandelen? Stilte te ervaren? Ik ga met plezier die uitdaging aan!
©Petra Steffens 600 woorden
0 reacties